قلمرو ناشناخته در گردشگری
در قلمرو شلوغ مطالعات گردشگری، جایی که توجه بیشتری به سمت تأثیرات اقتصادی، زیست‌محیطی و فرهنگی معطوف می‌شود، اهمیت معنویت یک قلمرو نسبتاً ناشناخته باقی می‌ماند. با این حال، در عصری که با شلوغی مداوم و تکنولوژی همراه است، نیاز افراد به ارتباط دوباره با معنویت، بیش از همیشه ضرورت می‌یابد. این جنبه ناشناخته گردشگری نه تنها می‌تواند تجربه سفر را افزایش دهد، بلکه با تقویت آرامش درونی به رفاه شخصی کمک می‌کند.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه علم و فرهنگ، دکتر فابیو کاربونه، مدرس ارشد مدیریت گردشگری و بازاریابی دانشگاه نورث همپتون انگلستان و از سخنرانان کنفرانس بین المللی گردشگری و معنویت که قرار است چهارمین دور آن در تهران برگزار شود، با بیان این دیدگاه و اظهارات، گفت: زندگی مدرن که با سرعت دیوانه‌وار و ارتباط دیجیتالی مشخص می‌شود، افراد را در آرزوی ارتباط عمیق‌تر با خود و دنیای اطرافشان قرار داده و صنعت گردشگری که به طور سنتی بر اوقات فراغت و سرگرمی متمرکز شده، به تدریج در حال تشخیص تجربیات معنوی است. بنابراین سفر، زمانی که از منظر معنوی مورد بررسی قرار گیرد، این ظرفیت را دارد که از سفر فیزیکیِ صرف فراتر رود و به زیارتی برای خودیابی و کاوش درونی تبدیل شود.
این مدرس ارشد گردشگری ادامه داد: اهمیت توجه به معنویت در مطالعات گردشگری، به ظرفیت آن برای تحقق نیازهای افراد اشاره دارد. همچنین در میان هرج و مرج زندگی روزمره، مردم به طور فزاینده‌ای به دنبال آرامش و معنا هستند. سفر به مقاصدی با تاریخچه‌های معنوی غنی، مکان‌های مقدس، یا برنامه‌های سلامتی همه‌جانبه می‌تواند فرصتی بی‌نظیر برای افراد فراهم کند تا از مادیات جدا شوند، تأمل کنند و سفری برای کشف خود آغاز کنند. این تجربه‌ها نه تنها به رفاه افراد کمک می‌کند، بلکه بر جوامع و محیط‌های پیرامون، تأثیر مثبت می‌گذارد.
کاربونه افزود: علاوه‌بر این، ارتباط بین معنویت و گردشگری فراتر از تحقق نیازهای فردی و شخصی است و به بافت اجتماعی نفوذ می‌کند و صلح درونی، بیشتر پایه و اساس صلح جهانی در نظر گرفته می‌شود. با تشویق افراد به کشف معنویت خود از طریق سفر، باعث ایجاد یک جامعه جهانی هماهنگ‌تر و قابل درک‌تر می‌شویم. همچنین مبادله ایده‌ها و شیوه‌های معنوی درک بین‌فرهنگی را تقویت می‌کند و بردباری و قدردانی را در زندگی امروزی ترویج می‌دهد.
این مدرس ارشد مدیریت گردشگری و بازاریابی دانشگاه نورث همپتون انگلستان اظهار کرد: در قلمرو دانشگاهی، گنجاندن معنویت در مطالعات گردشگری، زمینه غنی تحقیقات بین‌رشته‌ای را برای محققان فراهم کرده و راه‌هایی برای کشف ابعاد روان‌شناختی، جامعه‌شناختی و فرهنگی گردشگری و معنویت را تسهیل می‌کند. در نتیجه محققان می‌توانند تأثیر تجربیات معنوی بر سلامت روان، پویایی حفاظت از مکان مقدس و نقش شیوه‌های معنوی بومی در گردشگری پایدار را بررسی کنند.
او همچنین بیان کرد: اهمیت معنویت در مطالعات گردشگری، در توانایی آن برای رسیدگی به یک نیاز اساسی انسانِ جست‌وجوگر برای آرامش درونی، نهفته است. از آنجایی که جهان به طور فزاینده‌ای سریع و به هم پیوسته است، صنعت گردشگری این پتانسیل را دارد که نه تنها به عنوان وسیله‌ای برای اوقات فراغت، بلکه به عنوان یک سفر تحول‌آفرین برای افرادی که به دنبال ارتباط عمیق‌تر با خود و جهان هستند، خدمت کند. بنابراین با کنکاش در قلمروهای کمتر کاوش‌شدۀ پدیده‌های معنوی در مطالعات گردشگری، می‌توانیم راه را برای مسیری معنادارتر و هماهنگ‌تر از سفر و زندگی هموار کنیم.
سخنران کنفرانس بین‌المللی گردشگری و معنویت گفت: سلامت معنوی، شامل داشتن آرامش درونی، هدف، ارتباط با خود و جهان است و یک بُعد دگرگون‌کننده به تجربه گردشگری ارائه می‌دهد. همچنین فراتر از تجربه معمول توریستی با ادغام رفاه معنوی رویکردی جامع برای سفر معرفی می‌کند و صنعت را به چالش می‌کشد تا استراتژی‌های خود را دوباره ترسیم کند.
او اضافه کرد: بنابراین اولویت دادن به سلامت معنوی در گردشگری، به یک پادزهر برجسته برای استرس و خستگی مرتبط با زندگی مدرن تبدیل می‌شود. تجارب سفر متناسب با نیازهای معنوی، مانند بازدید از مقاصدی با اهمیت معنوی عمیق یا شرکت در استراحتگاه‌های سلامتی، پناهگاهی برای درون‌نگری و خودیابی فراهم می‌کند و با توجه به اهمیت سلامت معنوی، برنامه‌ریزان و توسعه‌دهندگان گردشگری می‌توانند مقاصد و فعالیت‌هایی را طراحی کنند که جوان‌سازی، ذهن‌آگاهی و پرورش آرامش درونی را در اولویت قرار می‌دهند.
کاربونه افزود: علاوه‌بر این، ادغام سلامت معنوی در برنامه‌ریزی گردشگری، یک رابطه همزیستی بین مسافران و جوامع مقصد را تقویت می‌کند. بازدیدکنندگان فراتر از تماشاچیان صرف، شرکت‌کنندگان فعالی در زمینه فرهنگی و معنوی یک منطقه می‌شوند. این تغییر دیدگاه مستلزم یک رویکرد متفکرانه‌تر و پایدارتر به مدیریت مقصد است که تشویق به حفظ دارایی‌های معنوی و فرهنگی است. در این زمینه، جوامع محلی نه تنها میزبان، بلکه حافظان تجربیاتی هستند که با نیازهای معنوی مسافران طنین‌انداز می‌شود.
او اظهار کرد: پذیرش سلامت معنوی به عنوان یک اصل اساسی، چشم‌انداز اقتصادی گردشگری را نیز تغییر می‌دهد. روند رو به رشد گردشگری سلامتی که شامل استراحتگاه‌های معنوی، مراکز مدیتیشن و تجربیات سفر جامع است، فرصت‌های جدیدی را برای رشد صنعت ارائه می‌دهد. همانطور که مقاصد، ارزش پیشنهادهای اصیل و غنی‌کننده معنوی را تشخیص می‌دهند، بازار گردشگری سلامت متنوع‌تر و انعطاف‌پذیرتر پدیدار می‌شود.
مدرس ارشد مدیریت گردشگری و بازاریابی گفت: این ملاحظات نه تنها برای غنی‌سازی تجربه سفرِ فردی مهم است، بلکه باعث ارزیابی دوباره نحوه مفهوم‌سازی، برنامه‌ریزی، توسعه و مدیریت گردشگری به طور کلی و گردشگری سلامت به طور خاص می‌شوند. این رویکرد دگرگون‌کننده، صنعت را به چالش می‌کشد تا فراتر از پارادایم‌های مرسوم حرکت کند و دوره جدیدی را پرورش دهد که در آن گردشگری به مجرای رشد شخصی، توسعه جامعه و پایداری اقتصادی مبتنی بر اصول رفاه کل‌نگر تبدیل می‌شود.
او در ادامه این گفت‌وگو درباره اهمیت برگزاری کنفرانس گردشگری و معنویت نیز اظهار کرد: به‌عنوان یک فعال صلح و فراتر از همه ملاحظات فوق، چهارمین کنفرانس بین‌المللی گردشگری و معنویت آینده نوید و اهمیت زیادی دارد. این کنفرانس منحصربه‌فرد که برای گردهمایی کارشناسان بین‌المللی آماده شده است، فرصتی بی‌سابقه برای کاوش در تلاقی گردشگری، معنویت و ایجاد صلح است.
این مدرس ارشد مدیریت گردشگری در انگلستان افزود: تمرکز کلی کنفرانس بر معنویت در گردشگری به طور یکپارچه با دیدگاه من برای تقویت صلح درونی به عنوان پایه‌ای برای هماهنگی جهانی همسو است. به همین دلیل است که من از اولین نسخه از این رویداد علمی حمایت می‌کنم. بنابراین با تأکید بر ابعاد معنوی سفر، این رویداد از بحث‌های گردشگری مرسوم فراتر می‌رود و بستری را برای کشف اینکه چگونه صنعت می‌تواند کاتالیزوری برای تحول عمیق شخصی و اجتماعی باشد، ارائه می‌کند.
او ادامه داد: به‌عنوان مدافع صلح از طریق گردشگری، فکر می‌کنم این کنفرانس نقطه‌ای مهم برای پیشبرد گفتمان ایجاد فرهنگ صلح است. آغاز این کنفرانس توسط دانشگاه تهران نه تنها بر تعهد این دانشگاه به پیشبرد دانش تاکید می‌کند، بلکه آن را به عنوان پیشگامی در کاوش معنویت در چشم‌انداز گردشگری قرار می‌دهد.
این سخنران کنفرانس بین‌المللی گردشگری و معنویت گفت: این کنفرانس که از دریچه یک فعال صلح دیده می‌شود، دارای ظرفیت فوق‌العاده‌ای است. این مهم نه تنها برای برانگیختن بحث‌های انتقادی و خروجی‌های علمی آماده است، بلکه برای ایجاد یک تغییر پارادایم در نحوه درک و استفاده از قدرت گردشگری برای ایجاد فرهنگ صلح آماده است.
کاربونه افزود: از آنجایی که شرکت‌کنندگان و مشارکت‌کنندگان در گفت‌وگوی معنادار، تبادل ایده‌ها و ارائه تحقیقات پیشرو درگیر می‌شوند، این کنفرانس به پیوندی برای همگرایی تئوری و عمل تبدیل می‌شود. بنابراین این تلاش مشترک ممکن است رویکردهای نوآورانه‌ای را برای ادغام ابعاد معنوی در سیاست‌ها، شیوه‌ها و استراتژی‌های مدیریت گردشگری ایجاد کند و نتایج حاصل از این کنفرانس احتمالاً زمینه را برای یک خط تحقیقاتی کاملاً جدید فراهم می‌کند، خطی که می‌تواند پیامدهای گسترده ای نه تنها برای دانشگاه، بلکه برای صنعت گردشگری و در نهایت برای ابتکارات صلح جهانی داشته باشد.